Jonge God.

Deze week 52 geworden.
En hoe ouder je wordt hoe sneller de jaren gaan. Ooit eens een mooi boek over gelezen van Douwe Draaisma: "Waarom het leven sneller gaat als je ouder wordt". Schijnt te maken te hebben met het feit dat voor een kind van 10, één jaar de lengte heeft van 1/10 deel van zijn leven.
En dat is een behoorlijk deel.
Voor mij was het afgelopen jaar 1/52 deel. Wie ooit wel eens een taart heeft aangesneden weet het: 1/52 taart is nu eenmaal minder dan 1/10e deel. 't Is eerder op. En dus weten we volgens deze theorie dat de taartpuntjes blijkbaar ieder jaar kleiner worden.
Tussen je oren dan.
Want nog steeds is mijn jaar even lang als het jaar van die jongen die ik was op mijn 10de. Toen de weekeinden tussen de vrijdagse en maandagse schooldag eeuwig leken, net als zomervakanties, vrije woensdagmiddagen.
Maar misschien heeft het ook te maken dat een kind bewuster 'vandaag' beleeft en niet bezig is met morgen, planningen en .....

Meer lezen? Klik op onderstaande link...

 Vooraankondiging boek 'Oost, West, Thuis is het ook niet alles...'

Thuis is het ook niet alles...

Waarom zou je in deze tijd in hemelsnaam nog een blog beginnen?
Het aantal roependen inde woestijn is ondertussen zo groot geworden dat er niemand meer over is om te luisteren. Een voordeel is echter dat deze digitale woestijn oneindig is. Met hoeveel we ook zijn, nooit zullen we elkaar in de weg staan, nooit de een de ander overschreeuwen.
En dan die titel.
Oost West, Thuis is het ook niet alles.....
Het was een spreuk die een oudere broer met zijn soldeerbout had ingebrand op een houten schaaldeel dat boven de poort van ons ouderlijk huis hing.
Thuis is het ook niet alles.
Daar is veel voor te zeggen. Zeker als je als jongste van zeven je plekje moet zien te bevechten.
Aan de andere kant typeert de spreuk ook de soms cynische zelfspot die zo hoorde bij het gezinsleven. Vlijmscherp werden de messen van de humor geslepen en feilloos wierpen we ze elkaar toe. Als volwaardige circusartiesten. Humor die je raakt, maar net niet bezeert. En natuurlijk moest je oefenen en ging er veel mis, werd het cynisme sterker dan de humor en ging het van 'au'. Maar waar gehakt wordt vallen nu eenmaal spaanders. Uiteindelijk zorgde het er voor dat je redelijk gehard werd, kon incasseren, wist dat er niets mooiers was dan vooral veel om jezelf te kunnen lachen. Niet al te serieus, niet te bombastisch en opgeblazen, warme lucht is er al genoeg in de wereld.
Het is een spreuk die wat mij betreft prima weergeeft hoe je naar het leven om je heen zou moeten kijken. Relativeren. Noch het eigen nest, noch het gras van de buren is beter, groener.
Het enige wat het zoekgedrag naar beter, mooier en stralender oplevert is het blind zijn wat er aan goeds vlak voor of zelfs onder je voeten ligt. En natuurlijk, als je ergens dicht opzit, dan zie je altijd wel wat niet klopt, niet recht staat, een afwijking.
Mensen en situaties, vooral die van jezelf moet je bekijken als de Nachtwacht. Als totaal, als geheel en van een gezonde afstand. Wie te goed kijkt ziet dat zelfs Rembrandt zich hier en daar had kunnen verbeteren.
Maar waarom zou je.
Het bos zou stil zijn als alleen de beste vogels zongen.
Oost West, Thuis is het ook niet alles.
En dat is maar goed ook.