De Prozac Poes

Moet je toch zien, zo'n poes.
Lekker in de vensterbank. Geen zorgen, genoegzaam snorrend achter glas in de warme winterzon.
Urenlang houdt hij dit vol, onze kat Whisky.
En dan lees je deze week in de krant dat de kat aan de Prozac moet. Antidepressiva.
De arme dieren zijn gestrest.
Je houdt het niet voor mogelijk.

Laten we wel wezen.
Is toch een mooi leven? Als kat.
Twee keer per dag wordt er eten voor je neergezet. Terwijl het huisgezin  's ochtends vroeg de kou in trekt draait meneer zich nog even om.
Drapeert zich boven op het net verlaten dekbed en laat de dag zorgeloos aan zich voorbij gaan.
Zo nu en dan even uitrekken aan de krabpaal, jezelf een beetje wassen en als een volleerd
Zen-meester uren mediteren voor het raam.
Denkend aan niets. Lukt mij nog geen twee minuten.
Ik ben jaloers, zou wel eens een weekje willen ruilen.
Maar ik mag zo de kou weer in.
'Dag Poes, tot vanavond.'

Eikel.
Zit ik hier weer de hele dag een beetje dom uit dat raam te staren. Verveel me de pestpokken.
Ik hoor hem denken: wou dat ik een weekje kat was.
Nou, prima.
Zullen we je dan eerst even 'laten helpen'?
Sinds dat cadeautje is de energie er aardig uit en slobbert mijn buik over de vloer. Blijf er in hangen met m'n eigen achterpoten.
Ik ben geen kat meer.
Ik ben een kangoeroe.
En zij zich maar verbazen waarom die houten vloer zo mooi blijft glimmen.
Zo nu en dan mag ik naar buiten, met een halsband waaraan een belletje hangt. Zie ik in de bush niet gebeuren met neef leeuw. Wat er nog over is aan jachtinstinct wordt gedwarsboomd door dat irritante getingel onder je nek. Als een klokkenluider sluip je door je eigen achtertuin, in geen velden of wegen een vogel te vinden.
Ja, soms een paar, lachend in de dakgoot.
En áls je dan een keer een koolmees pakt (blijkbaar een dove) dan komt hij met een bezem achter je aan en .....................

Lezen hoe het verhaal verder gaat? Klik op onderstaande link.
Vooraankondiging boek 'Oost, West, Thuis is het ook niet alles...'