Lentekriebels. Tuinkriebels. De ernstige behoefte om alles weer open te gooien en bezit te nemen van het domein achter het huis. De winter heeft lang genoeg geduurd.
Ik wil kleur! Ik wil geur! Ik wil leven! Ik wil.......naar het tuincentrum.
Ik niet alleen blijkbaar, zo ongeveer half Nederland heeft zich met vrouw en kinderen in de auto gehesen om de plaatselijke groenboulevard te bezoeken.
Geen parkeerplek te bekennen. Rondjes rijdend op het terrein zie ik een wat onbeschaafde ruzie waarbij twee mensen elkaar om de oren slaan met zakken potgrond.
Ah...lente. Het doet mooie dingen met de mensen.
Een uur later mogen we achter de meute aanschuiven: naar binnen.
Of het gratis is. Vandaag is er geen crisis, in ieder geval niet in deze branche.
Het is nog vroeg in het voorjaar, het enige wat volop te koop is zijn violen en primula's. Stellingen vol, paden lang. Violen zo ver het oog reikt.
Mijn vrouw is gek op violen, en primula's.
En op afrikaantjes trouwens.
Maar daar is het nog te vroeg voor.
Zie dat wel eens voor me: onze waterstofperoxide politicus die met z'n vrouw door het tuincentrum loopt, de lente in het hoofd.
De man heeft toch vast ook een achtertuintje.
En blij kijkend naar huis gaat met bakken afrikaantjes. Allemaal afrikaantjes op de achterbank van de auto en daarna op zijn bordes. Oranje afrikaantjes, dat wel.
En dan hoor ik hem denken...'t is toch maar eenjarig.
Wij beperken ons deze eerste koopronde (er zullen er vast meer volgen) tot enkele bakken primula's en violen en wat vaste planten om het overleden groen te vervangen. In mijn blikveld zie ik nog wel een prachtige brem, de laatste.
Ik ben niet de enige, een in imitatiebont gehulde dame met roze haar ramt haar kar voor de mijne en graait de laatste brem voor mijn neus weg. Een triomfantelijke blik in haar ogen.
Ik ben teveel gentleman om met deze reuzenbever in discussie te gaan en .................
Lezen hoe het verhaal verder gaat? Klik op onderstaande link.
Vooraankondiging boek 'Oost, West, Thuis is het ook niet alles...'
Wat kan het leven van alledag toch mooi zijn.'n Geweldig verhaal Paul.
BeantwoordenVerwijderenIk heb niets met tuinen. Nooit gehad ook. En nu zeker niet meer !
'n warme groet van Pieter van Ruiten
Zoals jij het omschrijft zie ik het ook allemaal voor me en moet er weer smakelijk om lachen.
BeantwoordenVerwijderenHeerlijk die verhalen. En waar haal je het weer vandaan.
Blijf vooral doorgaan ik blijf lezen en dan is mijn dag ook weer goed.
Gr Luciën
Paul je moet beslist door blijven gaan en ze door de tyd bundelen want hier moeten meer mensen van genieten.
BeantwoordenVerwijderenGroetjes Wilna