Leuk artikel in de krant.
Over de opkomst van menselijke robots, zeer natuurgetrouw, die inzetbaar zijn voor allerlei hand- en spandiensten.
Voorzichtige experimenten zijn er op het gebied van woonzorg ondersteuning, maar in dit artikel ging het om geheel andere hand- en spandiensten: prostitutie.
Twee Nieuw-Zeelandse wetenschappers voorspellen dat in 2050 er op de Amsterdamse Wallen geen dames van vlees en bloed meer achter de ramen zitten maar robots.
Vroeger onderging menig jongeman zijn ontmaagding bij deze, vaak toch wat oudere dames van lichte zeden. "Op een ouwe fiets moet je het leren", zo stelde het spreekwoord.
Dat wordt dus nu een elektrische fiets.
Geweldig hoe oude wijsheden en nieuwe technieken naadloos in elkaar overgaan.
Hoewel naadloos toch ook weer een rare bijsmaak heeft als we het hebben over bovenstaande innovatie.
Op een bijgevoegd fotootje zie je de beide heren sjouwen met een prototype. Lijkt nog wel erg op die opblaasgevallen. U kent ze wel: een keer in de nek bijten en ze vliegen het raam uit.
Maar goed, de eerste Opel Kadett zag er ook anders uit dan de Insignia van nu, dus dat komt wel goed.
Het zou een wandelingetje langs de ramen in die mooie Amsterdamse buurt echter toch een andere lading geven, alsof je bij een elektronicazaak naar binnen kijkt.
Onze wetenschappers denken dat mannen een beter gevoel overhouden na seks met een robot in plaats van met een prostituee. Ik denk dat er ook mannen zijn die een beter gevoel overhouden na seks met een prostituee omdat ze al jaren seks met een robot hebben.
Het zijn natuurlijk wel weer mannelijke wetenschappers. Seksistisch als alleen manvolk kan zijn denken zij alleen aan damesrobots.
De dames onder u moet ik dus teleurstellen.
Geen George Kloonie.
Hoewel die mij trouwens veel eenvoudiger te maken lijkt, bepaalde onderdelen zijn al sinds jaar en dag op de markt, slechts een kwestie van wat handige assemblage.
Zou er een snoer aanzitten denkt u? Lijkt me wel een raar gezicht.
Of zouden ze op batterijen werken? Dat zou de term 'duracell konijn' wel weer in een heel ander daglicht zetten. Ik zie de nieuwe reclame al helemaal voor me: 'en waar andere dames het al na enige uren opgeven, weet DuracellDora van geen ophouden!
Je mag toch hopen dat het allemaal veilig is. Maar dat zal wel weer geregeld worden door de keuringsdienst van waren, al ben ik wel benieuwd hoe zoiets gekeurd zou moeten worden.
Blijft echter wel een raar idee als je aan haar oor knabbelt en je plotseling een stempel "TUV/DIN geprüft ISO 9001-8000" tegenkomt.
En voorzichtig aan hè, het kan natuurlijk stuk.
Je zou toch niet willen dat er op het moment suprême een zekering uit knalt.
Eén korte plof en u ligt met een kapotte, oversized stofzuiger in bed.
Geen condooms meer in de binnenzak.
Reservezekeringen.
De wetenschappers zien allerlei voordelen. Geen gedwongen prostitutie meer, geen SOA's, vrouwenhandel is overbodig, de 'dames' komen netjes per container uit Pyongyang.
Volgens de heren zou de gemeente de tarieven kunnen bepalen en zorg dragen voor onderhoudsbeurten.
Dat laatste klinkt dan toch weer een beetje vreemd.
Lijkt me meer iets om uit te besteden aan de electronicazaken. Leuke stickers op de ramen: 'Every Day High Service, Low Pricing'.
Past ook helemaal bij zaken als BCC, Mediamarkt, Dixons, ze hebben al een eigen onderhoudsdienst en hebben ervaring hoe je etalages een beetje leuk aankleed.
Daarbij heb ik bij dit soort winkels toch al vaak het gevoel dat ik genaaid wordt en na een maand met iets blijf zitten wat ik nooit heb gewild.
De vraag die in het artikel ook werd gesteld: valt seks met een robot onder vreemdgaan? Zou je het uit kunnen leggen thuis? Zou je betrapt kunnen worden? Dat je het bonnetje vergeet uit je jaszak te halen?
'Zeg schat, leg mij eens uit wie Husqvarna is!'
En dan is er tenslotte nog het economische en ethische vraagstuk.
Wat te doen met al die aardige Oostblokdames die nu de ramen bezetten? Zal na het aspergesteken en komkommers plukken ook deze arbeid hen worden afgenomen door de voortschrijdende automatisering?
Het is de vooruitgang.
Je houdt het niet tegen.
Garnalen pellen.
Kijk, daar zie ik dan voor de dames van lichte zeden wel weer mogelijkheden.
Nederlandse, Noorse of Reuzengarnalen.
Want of je ze nou in hun jasje helpt
of eruit,
da's toch ongeveer hetzelfde.
zondag 29 april 2012
zondag 22 april 2012
Doedelzak
Ik ben een beetje doof.
Lawaaidoof, roezemoesdoof.
Ik heb een piep in m'n oor. Wat voor piep? Voor wie het nog weet van vroeger: als de tv uitzendingen van de NTS (de voorloper van de NOS) waren afgelopen en het beeld op zwart ging. Dan gingen we 'de ether uit' en restte alleen nog sneeuw en een piep. Zo'n piep dus.
Dat komt, ik heb jaren doedelzak gespeeld.
Wie gaat er nu ook in godsnaam doedelzak spelen?
Ik.
Doedelzakmuziek, je haat het of je vindt het geweldig, er is geen tussenweg.
Jaren geleden gegrepen door de muziek en me toen aangesloten bij een regionale band.
Eén aangepaste blokfluit: de chanter, één jaar om de techniek van dat monster onder de knie te krijgen en dan mag je eindelijk naar buiten, meedoen. Een paar nummers dan.
Het is geen instrument, het is een martelwerktuig.
Het zijn vijf instrumenten in één. Drie drones (die lange pijpen, op twee octaven gestemd) en de chanter zelf die bespeeld wordt. Vier rieten die ieder op zich op 1000 manieren vals kunnen klinken en maar op één manier in harmonie.
En dan nog dat opgeblazen schaap onder je arm die je continue op dezelfde druk moet houden.
Maar die muziek...
Ooit wel eens een Mass Band gehoord? Honderden pipers bij elkaar? Of er een muur van geluid op je afkomt. Het continue brommen van de drones.
Geen wonder dat de Engelsen het instrument in vroeger eeuwen als wapen zagen en het de Schotten jarenlang hebben verboden het te bespelen. Er zijn in de eerste en tweede wereldoorlog veldslagen gewonnen doordat men op de vlucht ging voor de dreiging die van het geluid uitging.
Of, bedenk ik me nu, misschien wel van het geluid zelf.
Vaak liep er een piper voorop bij de aanval.
Die trok al het vijandelijke vuur naar zich toe, maar werd trouwens even vaak in de rug geschoten door vriendelijk vuur.
Als hij maar stopte met spelen.
De honderden grapjes die bestaan over dat kattengejammergeluid.
Een doedelzak, op zichzelf gestemd, klinkt altijd goed. Twee doedelzakken samen klinken bijna altijd vals.
Wat moet je doen als twee bagpipespelers vals klinken?
Er één doodschieten.
Waarom marcheert ............
Lezen hoe het verhaal verder gaat? Klik op onderstaande link.
Vooraankondiging boek 'Oost, West, Thuis is het ook niet alles...'
Lawaaidoof, roezemoesdoof.
Ik heb een piep in m'n oor. Wat voor piep? Voor wie het nog weet van vroeger: als de tv uitzendingen van de NTS (de voorloper van de NOS) waren afgelopen en het beeld op zwart ging. Dan gingen we 'de ether uit' en restte alleen nog sneeuw en een piep. Zo'n piep dus.
Dat komt, ik heb jaren doedelzak gespeeld.
Wie gaat er nu ook in godsnaam doedelzak spelen?
Ik.
Doedelzakmuziek, je haat het of je vindt het geweldig, er is geen tussenweg.
Jaren geleden gegrepen door de muziek en me toen aangesloten bij een regionale band.
Eén aangepaste blokfluit: de chanter, één jaar om de techniek van dat monster onder de knie te krijgen en dan mag je eindelijk naar buiten, meedoen. Een paar nummers dan.
Het is geen instrument, het is een martelwerktuig.
Het zijn vijf instrumenten in één. Drie drones (die lange pijpen, op twee octaven gestemd) en de chanter zelf die bespeeld wordt. Vier rieten die ieder op zich op 1000 manieren vals kunnen klinken en maar op één manier in harmonie.
En dan nog dat opgeblazen schaap onder je arm die je continue op dezelfde druk moet houden.
Maar die muziek...
Ooit wel eens een Mass Band gehoord? Honderden pipers bij elkaar? Of er een muur van geluid op je afkomt. Het continue brommen van de drones.
Geen wonder dat de Engelsen het instrument in vroeger eeuwen als wapen zagen en het de Schotten jarenlang hebben verboden het te bespelen. Er zijn in de eerste en tweede wereldoorlog veldslagen gewonnen doordat men op de vlucht ging voor de dreiging die van het geluid uitging.
Of, bedenk ik me nu, misschien wel van het geluid zelf.
Vaak liep er een piper voorop bij de aanval.
Die trok al het vijandelijke vuur naar zich toe, maar werd trouwens even vaak in de rug geschoten door vriendelijk vuur.
Als hij maar stopte met spelen.
De honderden grapjes die bestaan over dat kattengejammergeluid.
Een doedelzak, op zichzelf gestemd, klinkt altijd goed. Twee doedelzakken samen klinken bijna altijd vals.
Wat moet je doen als twee bagpipespelers vals klinken?
Er één doodschieten.
Waarom marcheert ............
Lezen hoe het verhaal verder gaat? Klik op onderstaande link.
Vooraankondiging boek 'Oost, West, Thuis is het ook niet alles...'
zondag 15 april 2012
Modeslaaf
Hebt u iets met mode?
Nee?
Heeft u geen dochters zeker.
Ik heb er nog eentje thuis. Ik moet dus wel iets met mode. Ik ontkom er niet aan.
Mijn vaderschap staat in dienst van de mode.
Haar mode. Ik ben een modeslaaf.
Vroeger.
Vroeger had ik er zelf wel iets mee. Was nou niet bepaald moeders mooiste.
En wat doe je met een lelijk cadeautje?
Daar doe je een mooi papiertje om. Lijkt het nog wat.
Dus gaf ik, zo snel als mijn zakgeld en eerstverdiende salaris het toelieten, geld uit aan kleding. Trendy kleding. Nou spreken we wel over de jaren zeventig, dus het trendy van toen was niet het trendy van nu.
Het was de tijd van Soul en Disco.
Queen, Status Quo, Tavares, Abba, Stevie Wonder, Chicago.
Plateauzolen, lichtgrijze krijstreepbroeken met wijde pijpen voor de soulfanaten en dito jeans voor de rockers. Blousejes met pop-art achtige motieven en enorme, diep uitgesneden revers die alle ruimte lieten voor borsthaar (dat ik niet had).
Daarbij kwam ook nog eens dat mijn jeugd zich ......
Lezen hoe het verhaal verder gaat? Klik op onderstaande link.
Vooraankondiging boek 'Oost, West, Thuis is het ook niet alles...'
Nee?
Heeft u geen dochters zeker.
Ik heb er nog eentje thuis. Ik moet dus wel iets met mode. Ik ontkom er niet aan.
Mijn vaderschap staat in dienst van de mode.
Haar mode. Ik ben een modeslaaf.
Vroeger.
Vroeger had ik er zelf wel iets mee. Was nou niet bepaald moeders mooiste.
En wat doe je met een lelijk cadeautje?
Daar doe je een mooi papiertje om. Lijkt het nog wat.
Dus gaf ik, zo snel als mijn zakgeld en eerstverdiende salaris het toelieten, geld uit aan kleding. Trendy kleding. Nou spreken we wel over de jaren zeventig, dus het trendy van toen was niet het trendy van nu.
Het was de tijd van Soul en Disco.
Queen, Status Quo, Tavares, Abba, Stevie Wonder, Chicago.
Plateauzolen, lichtgrijze krijstreepbroeken met wijde pijpen voor de soulfanaten en dito jeans voor de rockers. Blousejes met pop-art achtige motieven en enorme, diep uitgesneden revers die alle ruimte lieten voor borsthaar (dat ik niet had).
Daarbij kwam ook nog eens dat mijn jeugd zich ......
Lezen hoe het verhaal verder gaat? Klik op onderstaande link.
Vooraankondiging boek 'Oost, West, Thuis is het ook niet alles...'
zondag 8 april 2012
Ik kom niet
Pasen.
Ik rijd regelmatig langs een oud kerkje, niet meer in gebruik, aan de gevel een grote lichtreclame:
Jezus kom!
Deze dagen gedenken miljoenen mensen het lijden en sterven van die persoon.
Wachtend op zijn wederkomst, hopend, biddend.
Het zet je aan het denken...
Ik kom niet.
Niet dat er geen redenen voor zijn. Ik heb al 1979 redenen gehad om wel te komen, en van die jaren had iedere dag wel zijn redenen. Miljoenen redenen waren er. Maar toch..
Kijk, het eerste probleem is, ik kom niet voor iedereen.
Dat is overigens niet mijn idee, maar er zijn nu eenmaal bevolkingsgroepen die mij toch wat minder luister toebedelen dan de 'ware gelovigen'.
Hun zelfverkozen titel trouwens, ik heb dat predicaat nooit uitgedeeld.
Hele bevolkingsgroepen die in mij niet meer zien dan een timmermanszoon, hooguit een profeet zoals Mohammed. Of men zet mij in het rijtje van Ghandi, Mandela, Moeder Theresa, Martin Luther King. Gewone mensen die in hun leven op een buitengewone manier mens waren, zonder daar zelf al te veel bij stil te staan.
Misschien ben ik dat ook wel, gewoon een mensenzoon, net als u, die in een ver verleden vond dat hij een statement moest maken, een stem moest geven aan minder bedeelden. Niets meer dan dat, maar daardoor juist niets minder.
Laten wel wel wezen, als je gelooft wat er geschreven staat heb ik Pontius Pilatus, op zijn vraag of ik de Messias was, geantwoord: dat zijn jouw woorden.
Maar goed, blijkbaar ben ik eigendom geworden van één bepaalde groep.
Dus als ik kom zullen al die anderen zich afvragen, wie is dat? Wie denkt hij wel dat hij is?
Ik ken het maaiveld in Nederland.
En daarbij, zal die ene groep die wekelijks voor mijn wederkomst bidt mij wel herkennen?
Zal ik opvallen als ik opeens rondloop op de Kalverstraat, LangePoten, op Leiden Centraal? Het is niet zo dat ik er uitzie als de Amerikaanse Hollywood typecast die men van mij door de jaren heen gemaakt heeft.
Ik lijk niet op James Cazievel van The Passion (slechte film trouwens) of Ted Neeley van Jesus Christ Superstar (kon ik mij beter in vinden).
Ook heb ik niet de goud gelokte Italiaanse trekken die te zien zijn op de schilderijen van Da Vinci.
Eigenlijk lijk ik meer op Abdel, die schoonmaker die u dagelijks over het hoofd ziet op Leiden Centraal.
Het spijt me, wat al die portretten en kruisbeelden u ook doen geloven, ik ben een allochtoon.
.........................
Lezen hoe het verhaal verder gaat? Klik op onderstaande link.
Vooraankondiging boek 'Oost, West, Thuis is het ook niet alles...'
Ik rijd regelmatig langs een oud kerkje, niet meer in gebruik, aan de gevel een grote lichtreclame:
Jezus kom!
Deze dagen gedenken miljoenen mensen het lijden en sterven van die persoon.
Wachtend op zijn wederkomst, hopend, biddend.
Het zet je aan het denken...
Ik kom niet.
Niet dat er geen redenen voor zijn. Ik heb al 1979 redenen gehad om wel te komen, en van die jaren had iedere dag wel zijn redenen. Miljoenen redenen waren er. Maar toch..
Kijk, het eerste probleem is, ik kom niet voor iedereen.
Dat is overigens niet mijn idee, maar er zijn nu eenmaal bevolkingsgroepen die mij toch wat minder luister toebedelen dan de 'ware gelovigen'.
Hun zelfverkozen titel trouwens, ik heb dat predicaat nooit uitgedeeld.
Hele bevolkingsgroepen die in mij niet meer zien dan een timmermanszoon, hooguit een profeet zoals Mohammed. Of men zet mij in het rijtje van Ghandi, Mandela, Moeder Theresa, Martin Luther King. Gewone mensen die in hun leven op een buitengewone manier mens waren, zonder daar zelf al te veel bij stil te staan.
Misschien ben ik dat ook wel, gewoon een mensenzoon, net als u, die in een ver verleden vond dat hij een statement moest maken, een stem moest geven aan minder bedeelden. Niets meer dan dat, maar daardoor juist niets minder.
Laten wel wel wezen, als je gelooft wat er geschreven staat heb ik Pontius Pilatus, op zijn vraag of ik de Messias was, geantwoord: dat zijn jouw woorden.
Maar goed, blijkbaar ben ik eigendom geworden van één bepaalde groep.
Dus als ik kom zullen al die anderen zich afvragen, wie is dat? Wie denkt hij wel dat hij is?
Ik ken het maaiveld in Nederland.
En daarbij, zal die ene groep die wekelijks voor mijn wederkomst bidt mij wel herkennen?
Zal ik opvallen als ik opeens rondloop op de Kalverstraat, LangePoten, op Leiden Centraal? Het is niet zo dat ik er uitzie als de Amerikaanse Hollywood typecast die men van mij door de jaren heen gemaakt heeft.
Ik lijk niet op James Cazievel van The Passion (slechte film trouwens) of Ted Neeley van Jesus Christ Superstar (kon ik mij beter in vinden).
Ook heb ik niet de goud gelokte Italiaanse trekken die te zien zijn op de schilderijen van Da Vinci.
Eigenlijk lijk ik meer op Abdel, die schoonmaker die u dagelijks over het hoofd ziet op Leiden Centraal.
Het spijt me, wat al die portretten en kruisbeelden u ook doen geloven, ik ben een allochtoon.
.........................
Lezen hoe het verhaal verder gaat? Klik op onderstaande link.
Vooraankondiging boek 'Oost, West, Thuis is het ook niet alles...'
zondag 1 april 2012
Technology Related Anger
Verdwaasd keek hij naar zijn
scherm. ‘fatale fout in sectie 256, sluit alle programma’s af’. Gdvrr!! Hoe lang was hij nou al bezig met de installatie van zijn nieuwe PC? Een avond? Twee avonden? Drie avonden? Een week? Twee? Drie? |
|
Hij was de tel kwijt. Het was 02.00 uur, zaterdagmorgen. | |
Hij bedacht opeens dat zijn vrouw dit keer naar bed gegaan was zonder nog
even naar de zolder te komen om te vragen ‘of ie nou niet eens een keer achter
die computer vandaan kwam’. Blijkbaar had ze de niet te winnen strijd opgegeven.
Tegen een maîtresse valt te vechten, niet tegen een ASUS Essentio CG8250-NLCH21. Sinds een maand stond de PC op zijn speciaal daarvoor ingerichte zolderkamer. Een geweldig initiatief van zijn werkgever, een PC-privéproject in het kader van 'Het Nieuwe Werken'. Wat er zo'n beetje op neerkwam dat hij nu een aantal vierkante meters thuis had opgeofferd voor een werkplek en hij zelf de werkplekkosten mocht dragen: schoonmaak, inrichting, catering. Naast de 30 uur die hij al op de zaak draaide zat hij nu ook thuis zo’n 30 uur per week achter de PC. Op de PC had hij zich trouwens verkeken. In de gesprekken met z’n vrouw had hij bezworen dat ............. Lezen hoe het verhaal verder gaat? Klik op onderstaande link. Vooraankondiging boek 'Oost, West, Thuis is het ook niet alles...' |
Abonneren op:
Posts (Atom)